Νικητής στη μάχη της ενημέρωσης επί σειρά ετών, νικητής και στη σκληρή μάχη με τον καρκίνο, ο γνωστός δημοσιογράφος και επικεφαλής του Τομέα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του ΙΕΚ ΑΛΦΑ, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, κατέγραψε τον αγώνα που έδωσε για τη ζωή του σε ένα βιωματικό βιβλίο, με τίτλο «Το ζεϊμπέκικο του νικητή».
Στο βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, περιγράφει τις σκληρές –και περισσότερες φορές άνισες- μάχες που έδωσε με τον καρκίνο, μέχρι να κερδίσει τον… πόλεμο, και τονίζει πως από τότε που κέρδισε το στοίχημα της ζωής, άλλαξε ριζικά η κοσμοθεωρία του και βγήκε διαφορετικός άνθρωπος από αυτήν την άγρια δοκιμασία.
Από τον Άγγελο Γεραιουδάκη
Θα ήθελα να μου περιγράψετε τη στιγμή που μαθαίνετε ότι έχετε καρκίνο;
Κώστας Χαρδαβέλλας: Θα σας απαντήσω με την περιγραφή που υπάρχει μέσα στο βιβλίο: «Μπήκε ξαφνικά σαν σίφουνας στη ζωή μου, όπως τα μπουρίνια του φθινοπώρου, όπως οι ανεμοστρόβιλοι της ερήμου που έρχονται από το πουθενά. Και το έμαθα τέλος Ιουνίου του 2009. Και δεν μου άφησαν κανένα περιθώριο να ελπίζω σε ένα λάθος… «Έχεις επιθετικό καρκίνο με μετάσταση στους λεμφαδένες» ήταν η διάγνωση των γιατρών. Επτά λέξεις, επτά μαχαιριές, επτά καρφιά στην καρδιά μου. Στην αρχή δεν το πιστεύεις. Αρνείσαι να το πιστέψεις. Δεν μπορεί να συμβαίνει σ’ εμένα αυτό. Μέχρι που οι γιατροί σου δείχνουν αυτές τις ζελατίνες από τους μαγνητικούς τομογράφους που απεικονίζουν τα σωθικά σου.
-Να, εδώ είναι ο ένας όγκος, ο μεγάλος, και δίπλα άλλοι δύο πιο μικροί, και στο βάθος του τραχήλου άλλοι δύο ακόμη μικρότεροι. Τους βλέπεις;
Τους έβλεπα. Σαν στρογγυλές μουντζούρες στη ζελατίνα – φίλμ του τομογράφου. Η ζωή μου όλη τυπωμένη σε αυτή τη ζελατίνα. Κι εγώ να πνίγομαι από τις ερωτήσεις που ακολουθούν το πρώτο σοκ. Θα ζήσω; Και πόσο; Θα υποφέρω, θα πονάω καθώς θα φτάνει το τέλος; Θα παραμορφωθώ από τις θεραπείες; Αν φύγω, πώς θα ζήσουν «τα παιδιά μου»; Πόσοι από αυτούς που τόσα χρόνια έχω απλόχερα βοηθήσει θα σταθούν δίπλα τους τις δύσκολες στιγμές; Γιατί έκανα το λάθος να επενδύσω τους κόπους μιας ζωής σε ντουβάρια; Πόσο θα κοστίσουν οι θεραπείες μου; Πόσο θα πονέσουν, πόσο θα υποφέρουν από την απώλειά μου η Μαρία μου και ο Κωνσταντίνος μου, Θεέ μου; Αυτή η τελευταία σκέψη ήταν η σταγόνα που έκανε τα δάκρυα που κρέμονταν στην άκρη των ματιών μου να ξεχειλίσουν».
Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν από άτρωτος γίνατε ξαφνικά ευάλωτος;
Μετά τη διάγνωση, αντί να ξεκινήσω άμεσα τις θεραπείες μου όπως μου υπέδειξαν οι γιατροί μου, εγώ σηκώθηκα κι έφυγα για τις προγραμματισμένες οικογενειακές διακοπές στην Πάρο. Αυτή ήταν η δική μου επίθεση στο θηρίο. Εκεί λοιπόν σε ένα ολονύχτιο ψάρεμα βρέθηκα για πρώτη φορά αντιμέτωπος με αυτό που με ρωτάτε. Ο άτρωτος απέναντι στον άρρωστο. Στο βιβλίο κάποια στιγμή περιγράφεται αυτή η μάχη: «Μήπως αυτή είναι η τελευταία νύχτα σου στο Αιγαίο, είπε μια ισχνή φωνούλα μέσα μου. Εκείνη τη στιγμή πίστευα απόλυτα ότι θα νικήσω τον καρκίνο. Ότι θα ζήσω πολλά χρόνια μετά την περιπέτεια του 2009 και ότι θα κάνω πολλά καλοκαιρινά ψαρέματα. Η σκέψη «η τελευταία νύχτα στο Αιγαίο» πέρασε σαν ενοχλητικό σκνιπάκι από μπροστά μου αλλά το έδιωξα αμέσως μακριά. Τίποτα δεν είναι το τελευταίο για μένα. Εγώ είμαι σούπερ ήρωας. Παθαίνουν καρκίνο οι σούπερ ήρωες!»
Φοβόσασταν περισσότερο για τη ζωή σας ή για τον πόνο που θα εισέπρατταν οι δικοί σας άνθρωποι;
Ξέρω πως ακούγεται μακάβριο όμως στη μάχη μου με τον καρκίνο, έζησα ακόμη και την κηδεία μου. Και την κατέγραψα με κάθε λεπτομέρεια στο ημερολόγιο μου πάνω στο οποίο βασίστηκε τελικά το βιβλίο. Νομίζω ότι εκεί υπάρχει η απάντηση στο ερώτημα σας: «Μετά το θάνατο τι; Υπάρχει μετά; Ή εκεί τελειώνουν όλα; Με τρομάζει το τέλος, το απόλυτο σκοτάδι, το απόλυτο μηδέν όταν θα πεθάνω, γιατί κατά βάθος αυτό ορίζω εγώ σαν μετά. Δεν υπάρχεις. Σαν να μην υπήρξες ποτέ. Είσαι το τίποτα. Κι εγώ δεν θέλω να γίνω ένα τίποτα. Περνάω νύχτες που παρακολουθώ με τα μάτια ανοιχτά την κηδεία μου. Πολλά στεφάνια. Κοσμοσυρροή. Όλοι οι φίλοι μου είναι εκεί. Και πολλοί εχθροί. Άνθρωποι που με πλήγωσαν, με αδίκησαν, μου φέρθηκαν πούστικα. Όλοι με αγάπησαν μετά θάνατον. Επικήδειοι λόγοι για τον «έντιμο ρεπόρτερ Χαρδαβέλλα». Με μαύρο κουστούμι και γραβάτα εγώ. Μου έχουν βάλει και τα γυαλιά μου. Η Μαρία κλαίει. Τι όμορφη χήρα που είναι! Και ο Κωνσταντίνος μου… Στέκει δυνατός δίπλα στη μάνα του, αλλά πονάει. Πώς θα συνεχίσει τώρα χωρίς εμένα;»
Ποια ήταν η ασπίδα σωτηρίας σας;
Η ψυχή μου. Και η αστείρευτη αγάπη μου για τη ζωή. Μαζί με την πίστη μου ότι θα ζήσω. Ότι είναι άλλο ένα ρεπορτάζ, το πιο δύσκολο της ζωής μου, αλλά θα το καταφέρω κι αυτό.
Είναι μία ασθένεια που ακόμα στην Ελλάδα είναι ταμπού;
Δυστυχώς ναι. Ακόμη και τη λέξη καρκίνος φοβόμαστε να πούμε. Γι’ αυτό μέσα στο βιβλίο επαναλαμβάνω πολλές φορές ότι πρέπει επιτέλους να πάψουμε να χρησιμοποιούμε φράσεις δειλίας όπως επάρατος νόσος ή κακιά αρρώστια. Καρκίνος λέγεται. Και όσοι παλεύουν μαζί του αξίζουν μόνο τον θαυμασμό μας.
Ο καρκίνος «δοκίμασε» τις σχέσεις με τους γύρω σας; Υπήρξαν απώλειες στη διαδρομή;
Και σε αυτό υπάρχει απάντηση μέσα στο βιβλίο: «Μην παρεξηγηθούν όσα γράφω. Δεν έγινα ξαφνικά ένας άγγελος επί της γης, μέσα από τη μάχη μου με τον καρκίνο. Έγινα όμως σίγουρα πιο ώριμος. Πιο επιεικής. Πιο ανθρώπινος… Και κάτι ακόμη. Πολύ βασικό. Μέτρησα την αγάπη των άλλων γύρω μου. Είδα τους φίλους μου και τους ξεχώρισα έναν έναν από τους γνωστούς, τους περαστικούς κι εκείνους που βρίσκονταν κοντά μου γιατί κάτι περίμεναν, γιατί κάτι έπαιρναν, αλλά «την έκαναν» όταν βρέθηκα σε αδυναμία. Αυτός ο μασκαράς ο καρκίνος κάνει τους πάντες να βγάλουν τις μάσκες τους και να σταθούν με τα πραγματικά τους πρόσωπα μπροστά στον καρκινοπαθή και την οικογένειά του. Ξαφνικά ανακαλύπτεις ποιοι σε αγαπάνε, ποιοι θέλουν μόνο να είσαι καλά, άδολα, χωρίς αντάλλαγμα, και ποιοι ήταν στη ζωή σου με άδειες ψυχές, χωρίς συναίσθημα».
Τί ήταν για εσάς ευτυχία στο παρελθόν και τι είναι σήμερα;
Έχω περάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου κυνηγώντας την επαγγελματική επιτυχία, έχω ξαγρυπνήσει αμέτρητες νύχτες με την αγωνία των νούμερων της AGB. Ο καρκίνος τα έβαλε όλα στη θέση τους αποκαλύπτοντας τις πράγματικές τους διαστάσεις. Σήμερα όπως γράφουμε και στο βιβλίο, αυτά έχουν αλλάξει: «Ο καρκίνος με έμαθε να ζω με όλες μου τις αισθήσεις τους μικρούς παραδείσους της ζωής μου: ένα ηλιοβασίλεμα στον Σαρωνικό, ένα χαμόγελο του γιου μου, ένα βράδυ με καλή παρέα φίλων».
Μετά την περιπέτεια της υγείας σας σε ποιους ανθρώπους νιώθετε ότι οφείλετε ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Στους γιατρούς μου, τους φύλακες – αγγέλους μου και στην Μαρία και τον Κωνσταντίνο μου. Αλλά και σε όλους όσοι άναψαν ένα κερί για εμένα, έκαναν μια προσευχή, μου έστειλαν τη θετική τους σκέψη. Και ήταν πολλοί. Φίλοι, συνεργάτες αλλά και εντελώς άγνωστοι που τόσα χρόνια μπαίνω στα σπίτια τους μέσα από την τηλεόραση και με νιώθουν δικό τους άνθρωπο.
Ο Κωνσταντίνος Χαρδαβέλλας έχει σπουδάσει διαιτολογία με μεταπτυχιακό στην ψυχολογία. Το βιβλίο «Το ζεϊμπέκικο του νικητή» γράφτηκε από τον ίδιο, όπως ακριβώς του τα μετέφερε ο πατέρας του.
Πώς προέκυψε η απόφαση να γραφτεί από εσένα το βιβλίο «Το ζεϊμπέκικο του νικητή» που είσαι Διαιτολόγος και δεν έχεις καμία σχέση με τη δημοσιογραφία και το γράψιμο;
Κωνσταντίνος Χαρδαβέλλας: Πράγματι δεν έχω σχέση με τη δημοσιογραφία αλλά επειδή το DNA φυγείν αδύνατο, γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχω ενα site με θέματα διατροφης, αρθρογραφώ σε περιοδικά αλλά ήταν η πρώτη φορά που έγραψα βιβλίο. Γιατί το έγραψα εγώ; Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στο Kings College του Λονδίνου αιφνιδίασα τους γονείς μου λέγοντας τους ότι αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα και να παλέψω εδώ, στην διαλυμένη χώρα μου, για ένα καλύτερο αύριο. Τους εξήγησα πώς γνώριζα ότι ο αγώνας μου θα είναι δύσκολος, αλλά όχι πιο δύσκολος από αυτόν που έδωσε ο πατέρας μου κόντρα στον καρκίνο. Κι εγώ από αυτόν τον αγώνα ζωής, πήρα ένα μεγάλο μάθημα: να παλεύω γι αυτό που θέλω. Ακόμη κι αν μοιάζει άπιαστο. Την επόμενη μέρα ο πατέρας μου, μου χάρισε το ημερολόγιο του, περίπου 3500 χειρόγραφα από εκείνη την περίοδο και μου είπε να τα κάνω ότι θέλω. Διαβάζοντας τα, ήξερα ότι έπρεπε να τα κάνω βιβλίο για να δώσει ελπίδα και δύναμη όχι μόνο στους καρκινοπαθείς και τις οικογένειές τους αλλά σε όποιον περνάει μια μεγάλη δοκιμασία στη ζωή του.
Ο τίτλος του βιβλίου πως προέκυψε;
Ο τίτλος έχει δύο σκέλη, «Κώστας Χαρδαβέλλας-Το ζεϊμπέκικο του νικητή». Το δεύτερο μέρος προέκυψε από ένα ζεϊμπέκικο που χόρεψε ο πατέρας μου στο σπίτι μας την Παραμονή της Πρωτοχρονιας του 2011. Αυτός ήταν ο δικός του τρόπος να γιόρτασει την νίκη του απέναντι στον καρκίνο, αφού οι εξέτασεις του πρώτου χρόνου ήταν καθαρές, γι αυτό το ονόμασε «Το ζεϊμπέκικο του νικητή». Το πρώτο σκέλος του τίτλου, δηλαδή το όνομά του, το ζήτησα εγώ . Γιατί εκείνος είναι ο ήρωας του βιβλίου, αλλά κυρίως γιατί είναι ο δικός μου ήρωας.
Πώς αντιμετώπισες τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που είχε ο μπαμπάς σου;
Όταν διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο εγώ ήμουν 16 χρονών και ετοιμαζόμουν για τις Πανελλήνιες του επόμενου χρόνου και για κάποιες συνεντεύξεις σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Οι γονείς μου αποφάσισαν να μην μου πούνε τη διάγνωση αλλά μου μίλησαν για μια μάχη ζωής που έπρεπε να δωσει ο πατέρας μου. Το κατάλαβα αμέσως αλλά δεν επιδίωξα να το κουβεντιάσω ποτέ μαζί τους. Ίσως να ήταν η άμυνά μου αυτό. Έδειχνα με συγκρατημένο τρόπο το ενδιαφέρον μου, χωρίς πολλά λόγια, και συγκινήθηκα όταν διαβάζοντας τις σημειώσεις του πατέρα μου πάνω στο οποίο βασίστηκε το βιβλίο, κατάλαβα ότι εκείνος εισέπραττε την αγάπη και την αγωνία μου εκείνες τις στιγμές. Έστω και χωρίς πολλά λόγια.
Σε άλλαξε αυτή η περιπέτεια;
Με άλλαξε η συγγραφή του βιβλίου. Το ότι έμαθα τα συναισθήματα του πατέρα μου, τις εσωτερικές μάχες που έδινε τότε και για να μην μας στενοχωρήσει τις έκρυβε . Ο καρκίνος του, ήρθε σε μια εποχή που η Ελλάδα έμπαινε στην οικονομική κρίση, η δουλειά του στο Alter κατέρεε κι εγώ ετοιμαζόμουν να ανοίξω τα φτερά μου και να σπουδάσω. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, βρέθηκε ξαφνικά σε μια “κόλαση τριών διαστάσεων”. Και πάλεψε με νύχια και με δόντια. Αυτό ναι, με άλλαξε.
Με την έννοια του θανάτου εξοικειώθηκες;
Θα έλεγα ότι εξοικειώθηκα περισσότερο δουλεύοντας ως Διαιτολόγος στο νοσοκομείο Guy’s and Saint Thomas’ του Λονδίνου στις Ογκολογικές κλινικές και στις πτέρυγες των ασθενών με εγκεφαλικά. Τον καρκίνο του πατέρα μου δεν τον συνέδεσα ποτέ με τον θάνατο. Ήμουν πάντα βέβαιος ότι θα τον νικήσει. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου περιγράφω ένα περιστατικό όπου η μητέρα μου μπαίνει στο δωμάτιο μου έτοιμη να με προετοιμάσει για το χειρότερο, αφού υπήρχε μια πολύ σοβαρή επιπλοκή στις θεραπείες και η ζωή του κρεμόταν σε μια κλωστή. «Κωνσταντίνε μου ξέρω πως όλοι οι γιοί πιστεύετε ότι ο μπαμπάς σας είναι κάτι σαν το Σουπερμαν…», ξεκινάει να μου λέει, αλλά δεν την αφήνω να συνεχίσει. «Με τη διαφορά ότι ο δικός μου μπαμπάς, είναι ο Σούπερμαν» της ξεκαθαρίζω, εννοώντας φυσικά ότι είμαι βέβαιος πως θα τα καταφέρει.
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας είναι πάνω από όλα φίλοι με τον γιο του, ενώ δεν έχει κρύψει πως πολλές φορές «πλακώνονται» για το ποιος είναι πιο ψηλός. Αλλά ο δημοσιογράφος είναι πολύ περήφανος για τον Κωνσταντίνο του που δεν θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, αλλά έκανε σπουδές για να γίνει κλινικός διατροφολόγος.
Τί μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από το βιβλίο;
Κωνσταντίνος: Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους μαχητές της ζωής. Όχι στους νικητές, αλλά στους μαχητές. Γιατί όποιος αγωνίζεται είναι νικητής ανεξάρτητα από την έκβαση της μάχης και αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να δώσω. Να αγωνιζόμαστε…
Κώστας Χαρδαβέλλας: Ο καρκίνος δεν σημαίνει πάντα θάνατο. Επιτεθείτε του, μην τον αφήσετε να σας τρομάξει γιατί αυτό ακριβώς τον τρέφει: ο τρόμος. Και κάτι ακόμα : κόψτε το τσιγάρο. Αφού το έκοψα εγώ, με τον τρόπο που περιγράφω στο βιβλίο, μετά απο 50 χρόνια φανατικού καπνίσματος, τότε όλοι μπορείτε!
Τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια πατέρα και γιου ποια είναι;
Κωνσταντίνος: Να ξεκινήσουμε από ένα κοινό σχέδιο που θα αποκαλύψουμε στο site σας. Ετοιμάζουμε ήδη το επόμενο βιβλίο μας. Στο «Κώστας Χαρδαβέλλας – Το ζεϊμπέκικο του νικητή» υπάρχουν δυο πολύ δυνατές ερωτικές ιστορίες που έζησε ο πατέρας μου με δύο γυναίκες που είχαν καρκινο. Αυτό μας έδωσε την ιδέα για ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, αλλά για την ώρα δεν μπορώ να πω περισσότερα. Στα προσωπικά τώρα σχέδια… Εγώ συνεχίζω να προσφέρω υπηρεσίες δίαιτας αλλά και ψυχολογίας της διατροφής σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο μέσω διαδικτύου, βασισμένες στη μέθοδο μου Love My Kilos . Παράλληλα είμαι καθηγητής Διαιτολογίας στο ΙΕΚ ΑΛΦΑ και ολοκληρώνω το δεύτερο μεταπτυχιακό μου στην Ιατρική Αθηνών πάνω στην Δημόσια Υγεία.
Κώστας Χαρδαβέλλας: Εγώ επέστρεψα σε μια μεγάλη αγάπη μου, το ραδιόφωνο, κάθε Σάββατο και Κυριακή 12.00 με 14.00 στον Alpha 989 ενώ είμαι Διευθυντής του Τομέα Δημοσιογραφίας των ΙΕΚ ΑΛΦΑ. Και φυσικά ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο για την παρουσίαση του βιβλίου «Κώστας Χαρδαβέλλας-Το ζεϊμπέκικο του νικητή».
