Στις 10 Δεκεμβρίου 1978, στο κατάμεστο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εκτυλίχθηκε ένα από τα πιο αξέχαστα ντέρμπι της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, η οποία θα στεφόταν και πάλι πρωταθλήτρια το 1979, αντιμετώπισε τον γηπεδούχο Παναθηναϊκό. Ο αγώνας αυτός δεν ήταν απλά ένας αγώνας μεταξύ δύο κορυφαίων ομάδων. Ήταν το ματς που έβαλε τον θρυλικό Μίμη Δομάζο σε ένα ρόλο που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί: να αγωνίζεται ως αντίπαλος της ομάδας που είχε λατρέψει και αγαπηθεί όσο λίγοι.
Η επιστροφή του Δομάζου ως αντίπαλος
Ο 37χρονος τότε Μίμης Δομάζος, ένα όνομα-σύμβολο του Παναθηναϊκού, είχε μετακινηθεί στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1978. Έξι μήνες μετά, το ημερολόγιο έγραφε 10 Δεκεμβρίου, και ο “Στρατηγός” επέστρεφε στη Λεωφόρο, όχι για να φορέσει τα πράσινα, αλλά τα κιτρινόμαυρα της ΑΕΚ.
Η στιγμή ήταν φορτισμένη συναισθηματικά. Ο Δομάζος, που είχε συνδέσει την καριέρα του με τον Παναθηναϊκό για περισσότερες από δύο δεκαετίες, καλούνταν να αγωνιστεί εναντίον των παλιών του συμπαικτών και μπροστά στους οπαδούς που τον λάτρεψαν.
Η “προετοιμασία” του Πούσκας και η δύσκολη μάχη
Στη φωτογραφία της εποχής, ο Φέρεντς Πούσκας, τότε προπονητής της ΑΕΚ, φαίνεται να καθοδηγεί τον Δομάζο πριν την έναρξη του αγώνα. Ο θρυλικός Ούγγρος προπονητής ήξερε ότι η ψυχολογική πίεση στον έμπειρο μεσοεπιθετικό θα ήταν τεράστια.
Και πράγματι, οι αποδοκιμασίες από την εξέδρα δεν άφησαν ανεπηρέαστο τον Δομάζο. Παρά την τεράστια εμπειρία και το ταλέντο του, ήταν φανερά επηρεασμένος. Το άγχος και οι έντονες αντιδράσεις των φιλάθλων δυσκόλεψαν την απόδοσή του.
Ο προπονητής της ΑΕΚ, βλέποντας την κατάσταση, αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Δομάζο στο 67ο λεπτό. Μόλις ένα λεπτό αργότερα, ο Θωμάς Μαύρος, ένας άλλος μεγάλος πρωταγωνιστής εκείνης της εποχής, ισοφάρισε το σκορ σε 2-2 με ένα εντυπωσιακό σουτ, διαμορφώνοντας το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα.
Το μήνυμα του αγώνα
Το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έμεινε στην ιστορία μόνο για το αποτέλεσμα ή τη μαχητικότητα των ομάδων. Ήταν μια στιγμή που ανέδειξε την ανθρώπινη πλευρά του ποδοσφαίρου. Ο Μίμης Δομάζος, αν και γνώριμος των μεγάλων στιγμών, έζησε τη μοναδική εμπειρία του να βρεθεί “ξένος” σε ένα γήπεδο που αποτελούσε το δεύτερο σπίτι του.
Η στιγμή αυτή έδειξε ότι ακόμα και οι πιο σπουδαίοι παίκτες είναι ευάλωτοι μπροστά στο συναίσθημα και τη σχέση τους με τους φιλάθλους.
Το αποτέλεσμα που έμεινε αξέχαστο
Το 2-2 μπορεί να ήταν ένα συνηθισμένο σκορ, αλλά το συγκεκριμένο ντέρμπι δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ήταν ο αγώνας της επιστροφής του Δομάζου, της σύγκρουσης συναισθημάτων και της απόδειξης ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από ένα άθλημα.
