Η Μάρω Βαμβουνάκη στο KoolNews.gr: «Οι άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι χρειάζονται αμοιβαίες αγάπες»

Η Μάρω Βαμβουνάκη γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε εκεί τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρόνων ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει νομικά και ψυχολογία. Με μόνιμη παρουσία στη λίστα των best seller, η συγγραφέας αφηγείται ιστορίες που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος.
Το έργο της ξεκίνησε με πλειάδα έργων μυθιστορηματικών. Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ένα άνοιγμα προς έργα γύρω από την Ψυχολογία, όπως τα «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» και «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης». Αυτή τη φορά, θα καθίσουμε στο καναπέ με την ηρωίδα του νέου έργου της που φέρει το τίτλο «Η μπαλάντα της ζήλιας» και κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Από τον Άγγελο Γεραιουδάκη
Έχοντας σπουδάσει ψυχολογία, ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο «ελάττωμα» στην ψυχή του ανθρώπου;
Ο φόβος. Ας μην το πούμε ελάττωμα, ας το πούμε αδυναμία. Αλλά νομίζω ότι ο κρυφός φόβος είναι μεγάλη κινητήρια δύναμη σε πολλά πάθη. Βάζει φωτιά σαν μυστικός εμπρηστής. Απληστίες, ματαιοδοξίες, ψέματα, βιαιότητες, μανίες, έχουν σαν πηγή ένα καλοκρυμμένο φόβο. Δεν είναι τυχαίο το ότι η οικονομική κρίση σήμερα έβγαλε στο φως τόσες κρίσεις πανικού.
Στο νέο σας βιβλίο ασχολείστε με το θέμα της ζήλιας. Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η ζήλια κατά την άποψή σας;
Η ζήλια μπορεί να γίνει όχι απλά επικίνδυνη αλλά και φονική. Τα εγκλήματα παθών που τυφλώνουν τον δράστη γεμίζουν τα αστυνομικά δελτία.
Μπορεί να θεραπευτεί;
Μπορεί, όλα μπορούν, γιατί ο άνθρωπος είναι εξοπλισμένος με θαυμάσιες δυνατότητες να μεταμορφώνεται. Αλλά είναι δύσκολο πολύ. Θέλει πολλή θέληση, πολλή δουλειά, πολλή γνώση, παραδοχή και ταπείνωση για να τη μειώσεις. Η ταπείνωση είναι το δυσκολότερο.
Η ψυχοθεραπεία αποτελεί ακόμα ταμπού στην Ελλάδα του σήμερα;
Όχι βέβαια όσο παλιότερα. Ο κόσμος πια κατανοεί την ανάγκη του να στηριχτεί η ψυχή του. Πιστεύω πως όλοι μας, όλοι μας, χρειαζόμαστε ένα καλό κύκλο ψυχανάλυσης γιατί χαρίζει τη θεραπεία των θεραπειών: Την αυτογνωσία. Σε ένα καλό βαθμό τουλάχιστον.

Για ποιους λόγους θα προτείνατε στον αναγνώστη να διαβάσει την ιστορία σας;
Μόνο αν θέλει! Κανένα δεν παροτρύνω να με διαβάσει ποτέ.
Τί ήταν αυτό που σας ώθησε να ξεκινήσετε να γράφετε;
Μα η ζήλια, και η μειονεξία στο θεμέλιό της, είναι ένα τεράστιο δράμα για τις σχέσεις μας. Βασανίζονται και αδικούνται και οι δυο μεριές και είναι κρίμα. Διότι συνήθως η ζήλια είναι μια συμβολική κατάσταση παλιών, πολύ παλιών τραυματισμών και στερήσεων. Πρέπει να το μάθεις αυτό για να ωριμάσεις.
Οι τόποι που έχετε ζήσει έχουν επηρεάσει το έργο και τον χαρακτήρα σας; Κι αν ναι, πως;
Πάρα πολύ! Είμαστε κι ο τόπος μας! Εγώ δένομαι στενά, για πάντα. Είμαι τυχερή που άντλησα τόσα και σοβαρά από τα Χανιά, την Αθήνα, τη Ρόδο. Και έχει ο Θεός…
Ξανακοιτάζοντας το παρελθόν, θα αλλάζατε κάτι από τις επιλογές που έχετε κάνει;
Δεν νομίζω να μπορούσα ακόμα κι αν ήθελα. Εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, λέμε, θα έκανα τούτο, θα άλλαζα εκείνο, αλλά έτσι και ξαναβρεθούμε σ΄εκείνη την εποχή, σ΄εκείνες τις συνθήκες, σ΄εκείνη την ηλικία μας, πάλι στα ίδια θα κυλούσαμε. Ας σεβόμαστε και ας αγαπούμε τον παρελθόντα εαυτό μας.
Ποια θεωρείτε σημαντικότερη εποχή; Το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον; Και η νοσταλγία από πού έρχεται; Απ’ ό,τι χάσαμε ή απ’ αυτό που ψάχνουμε να βρούμε;
Τι όμορφη ερώτηση! Όλα, όλα, όλα τα αγαπώ και με μαγεύουν. Το τώρα βέβαια είναι το πιο δύσκολο, ίσως και το πιο άγνωστο, είμαστε στο πηγάδι του και δεν το κρίνουμε από αποστάσεις. Είναι όμως το κυρίαρχο. Νοσταλγώ τα πάντα…
Τί χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι;
Αμοιβαίες αγάπες.
Έχετε σκεφτεί για τη συνέχεια με τι θέμα θα θέλατε να συνεχίσετε τη συγγραφική σας πορεία;
Όλο γράφω και ξαναγράφω και δύσκολα ζω χωρίς αυτό. Πάντα έχω ένα μελλοντικό βιβλίο για σύντροφο και δεν γίνεται να πάρω διαζύγιο από μια τέτοια σχέση…