Η ιστορία «Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γραμμένη πριν από 177 χρόνια, παραμένει ένα από τα πιο συγκλονιστικά Χριστουγεννιάτικα διηγήματα. Μέσα από τις εικόνες της πείνας, του κρύου, αλλά και της φαντασίας, ο Άντερσεν μας δίνει ένα μάθημα ανθρωπιάς, ελπίδας και συμπόνιας.
Μια νύχτα γεμάτη δυστυχία
Η ιστορία διαδραματίζεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μια παγωμένη νύχτα όπου ένα φτωχό κοριτσάκι, ξυπόλυτο και ξεσκούφωτο, περιπλανιέται στους δρόμους προσπαθώντας να πουλήσει σπίρτα. Η φτώχεια και η αδιαφορία της κοινωνίας την έχουν αφήσει ολομόναχη να παλεύει με το κρύο και την πείνα.
Το κοριτσάκι, μη μπορώντας να επιστρέψει σπίτι λόγω του φόβου της τιμωρίας, βρίσκει καταφύγιο σε μια γωνιά. Εκεί, με τα χεράκια της ξυλιασμένα, αποφασίζει να ανάψει ένα σπίρτο για να ζεσταθεί.
Τα σπίρτα και οι φευγαλέες εικόνες της ελπίδας
Κάθε σπίρτο που ανάβει φέρνει στη μικρή εικόνες φαντασίας, γεμάτες θαλπωρή και ζεστασιά.
- Η θερμάστρα: Η φλόγα του πρώτου σπίρτου την κάνει να νιώθει πως κάθεται μπροστά σε μια σιδερένια θερμάστρα. Όμως, η εικόνα σβήνει μαζί με το σπίρτο.
- Το πλούσιο τραπέζι: Το δεύτερο σπίρτο τη μεταφέρει μπροστά σε ένα γιορτινό τραπέζι με μια ψητή χήνα. Η φαντασία της ζωντανεύει τις μυρωδιές και την αίσθηση της χλιδής, αλλά η εικόνα χάνεται γρήγορα.
- Το χριστουγεννιάτικο δέντρο: Το τρίτο σπίρτο την τοποθετεί κάτω από ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο δέντρο, γεμάτο φως και στολίδια. Όμως, και αυτό το όνειρο διαλύεται, αφήνοντας τη μικρή πάλι στο σκοτάδι.
Η αγαπημένη γιαγιά και το τέλος της ιστορίας
Στην κορύφωση της ιστορίας, το κοριτσάκι ανάβει ένα ακόμα σπίρτο και βλέπει τη γιαγιά της, τον μοναδικό άνθρωπο που της είχε φερθεί με αγάπη. Από τον φόβο ότι θα τη χάσει, ανάβει όλα τα σπίρτα, παρακαλώντας να την πάρει μαζί της.
Η γιαγιά εμφανίζεται πιο όμορφη και χαμογελαστή από ποτέ, παίρνοντας τη μικρή στην αγκαλιά της. Μαζί ανεβαίνουν ψηλά, στον Παράδεισο, όπου δεν υπάρχει πια πόνος, πείνα ή δυστυχία.
Η τραγική ανακάλυψη
Το επόμενο πρωί, το άψυχο κορμάκι του κοριτσιού βρίσκεται στη γωνιά του δρόμου, με τα καμένα σπίρτα στα χέρια της. Οι περαστικοί πιστεύουν ότι απλώς προσπαθούσε να ζεσταθεί, αγνοώντας τις υπέροχες εικόνες και τα συναισθήματα που έζησε λίγο πριν φύγει από τον κόσμο.
Ένα διαχρονικό μήνυμα
Το «Κοριτσάκι με τα Σπίρτα» είναι κάτι περισσότερο από μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Είναι μια υπενθύμιση για την αδικία, την εγκατάλειψη και την ανάγκη για ανθρωπιά. Το όνειρο και η ελπίδα της μικρής δεν σβήνουν με τη φλόγα των σπίρτων· συνεχίζονται πέρα από τον υλικό κόσμο, σε έναν χώρο όπου κυριαρχεί η αγάπη και η γαλήνη.
